De vraag ‘ben ik een verslaafde?’ kan alleen door jou worden beantwoord. Wij hebben allemaal een verschillend aantal van deze vragen met ‘ja’ beantwoord. Het feitelijke aantal ‘ja’-antwoorden was eigenlijk niet zo belangrijk. Het was belangrijker om te beseffen hoe wij ons van binnen voelden, en hoe verslaving ons leven heeft beïnvloed.
Bij sommige vragen worden drugs niet eens genoemd. Verslaving is namelijk een geniepige ziekte die ons leven op alle vlakken aantast. Zelfs de gebieden die op het eerste gezicht weinig met drugs van doen hebben, worden door verslaving negatief beïnvloed. De drugs op zichzelf zijn van minder belang dan de reden waarom wij gebruikten en de gevolgen van ons drugsgebruik.
Toen we deze vragen voor het eerst onder ogen kregen, wekte het idee dat we mogelijk verslaafden waren de nodige angst op. Sommigen van ons probeerden deze gedachten van zich af te zetten. We zeiden tegen onszelf:
‘Ach, die vragen slaan nergens op.’
Of,
‘Ik ben anders. Ik weet dat ik drugs gebruik, maar ik ben geen verslaafde. Mijn werkelijke problemen liggen op het vlak van emoties/gezin/werk.’
Of,
‘Ik heb nu gewoon even moeite om de zaken op de rit te krijgen.’
Of,
‘Ik zal kunnen stoppen als ik de juiste partner vind, de juiste baan bemachtig, enzovoort.’
Als je een verslaafde bent, moet je eerst toegeven dat je een probleem met drugs hebt. Eerder is het niet mogelijk om enige vooruitgang te boeken op weg naar herstel. Als je deze vragen eerlijk beantwoordt, kunnen ze je helpen inzien hoe het gebruiken van drugs je leven onhanteerbaar heeft gemaakt. Zonder herstel is verslaving een ziekte waarvan de afloop van tevoren vaststaat: gevangenissen, inrichtingen en de dood. Velen van ons kwamen naar NA-Anonieme Verslaafden omdat drugs niet meer deden wat we ervan verwachtten. Verslaving beroofde ons van onze trots, onze eigenwaarde, onze familie, de mensen die wij liefhebben en ontnam ons zelfs het verlangen om te leven. Het kan zijn dat je dit punt nog niet hebt bereikt, en dat hoeft ook niet. Wij hebben ontdekt dat onze persoonlijke hel binnenin onszelf zat. Als je hulp zoekt, dan kun je daarvoor terecht bij de gemeenschap van NA-Anonieme Verslaafden.
Toen we op zoek waren naar een antwoord, zochten we hulp en we vonden NA. We kwamen verslagen naar onze eerste NA-bijeenkomst en wisten niet wat we konden verwachten. Nadat we een of meerdere bijeenkomsten hadden bijgewoond, kwamen we erachter dat mensen om ons gaven en bereid waren ons te helpen. Hoewel ons verstand ons vertelde dat wij het nooit zouden redden, gaven de mensen van de NA-gemeenschap ons hoop door ons aan te moedigen dat we wél konden herstellen. Te midden van medeverslaafden kwam het besef dat we er niet meer alleen voor stonden. Tijdens onze bijeenkomsten vindt er herstel van verslaving plaats. Onze levens staan op het spel. We zijn erachter gekomen dat het programma werkt als herstel van verslaving op de eerste plaats komt. We moesten drie onthutsende feiten onder ogen zien:
- Wij staan machteloos tegenover verslaving en onze levens zijn onhanteerbaar.
- Hoewel wij niet verantwoordelijk zijn voor onze ziekte, zijn wij wel verantwoordelijk voor het herstellen ervan.
- Wij kunnen personen, plaatsen en zaken buiten onszelf niet langer de schuld geven van onze verslaving. Wij moeten onze gevoelens en onze problemen onder ogen zien.
‘Het ultieme wapen voor herstel is de herstellende verslaafde.’
Copyright © 2020 by Narcotics Anonymous World Services, Inc. All rights reserved.